چه کسی بیت کوین را اداره می کند؟ (بخش دوم)

وقتی بنیاد، انتخاباتی را برای پر کردن صندلی های خالی کارپلس و شرم ترتیب داد، فرصتی پیش آمد تا جامعه بیت کوین بتواند نارضایتی خودش را بیان کند. یکی از این کاندیداها اولیویر جانسنز نام داشت که پیش از این، یکصد هزار دلار از پولش را به توسعه یک شیوه جایگزین برای تامین مالی بنیاد اختصاص داده بود. تنها، اعضای تامین کننده مالی بنیاد بیت کوین می توانستند رای بدهند، اما به نظر میرسید که نظر آنان، بازتاب دهنده اموری است که در فروم های عمومی از قبیل Reddit و BitcoinTalk نیز بیان شده اند. بعد از برگزاری این انتخابات شدیدا رقابتی، اولیویر جانسنز و جیم هارپر( کاندیدای دیگری که با شیوه کار بنیاد در تامین مالی توسعه هسته مخالف بود)، انتخاب شدند. دو کاندیدای انتخابی، علاوه بر وعده دور شدن از توسعه هسته، قول دادند که شفافیت را به امور مالی بنیاد برگردانند.
این انتخابات، به روشنی نشان داد که اعضای بنیاد، دیگر، با هیات مدیره بنیاد که کنترل مخارج توسعه را در دست دارند، راحت نیستند. تا چند هفته بعد از انتخابات، اتفاق عمومی قابل توجهی رخ نداد، تا اینکه جانسنز، خبر غیرمنتظره ای را منتشر کرد. جانسنز، از طریق پست هایی که در فروم های Reddit و بنیاد بیت کوین منتشر ساخته بود، ادعا کرد که بنیاد، کاملا چندتکه شده است. علاوه بر این، طی یک مصاحبه، به من نشان داد که پیش از این، جلوی رسیدن چک های دستمزدهای آندرسن و سایر توسعه دهندگان هسته به دستشان گرفته شده است بنیاد تصمیم گرفت تا خسارت وارده را تحت کنترل بگیرد و در قالب یک پست که اکنون حذف شده است، ادعا کرد که میخواهد اطلاعاتی را که جانسنز، یک یا دو هفته پیشتر، مورد بحث قرار داده بود، افشا کند. علاوه بر این، بنیاد اصرار داشت که وضعیتش به وخامتی که جانسنز ادعا کرده است، نیست. این صحبت ها ممکن است صحت داشته باشد یا نداشته باشد، اما حداقل نشان می دادند که تقریبا دارید به چیزی که پیش از این گفته شده بود، اقرار میکنید.
طبق آنچه جانسنز گفته بود، دو مشکل فوری وجود داشتند که باید حل می شدند. اولین و فوری ترین مشکل، به نحوه تامین مالی توسعه هسته برمیگشت. جانسنز، پیشنهاد کرده بود تا زمان ارائه راهکارهای دیگر، خودش تامین مالی توسعه هسته را بر عهده بگیرد. دومین مساله این بود که بنیاد بیت کوین، چگونه میتواند رو به جلو حرکت کند و آیا اصلا باید به حیات خود ادامه بدهد یا نه. دومین مشکل که در بالا بدان اشاره کردیم، هنوز کاملا حل نشده است. بنیاد بیت کوین همچنان به حیات خود ادامه میدهد و بیش از آنکه نگاه خود را به توسعه معطوف کند، به پذیرش توجه دارد، اما وضعیت مایه داری و نحوه تامین مالی آن مشخص نیست. مدیر اجرایی جدید بنیاد، بروس فنتون که اکنون به صورت داوطلبانه مشغول به کار است، قول داده است که دست به اصلاحات میزند مشکل بزرگتر، در حال حاضر حل شده است، اما هنوز هم برخی افراد، نگرانی هایی دارند.

توسعه دهندگان هسته، هرگز به صورت عمومی، به پیشنهاد جانسنز در مورد تامین مالی توسعه هسته پاسخ ندادند، زیرا خود وی بلافاصله، راهکار دیگری را ارائه کرده بود. طرح ارز دیجیتالMIT ،اعلام کرد که تامین مالی توسعه هسته را بر عهده میگیرد. از آن زمان به بعد، بخشی از این هزینه، توسط طرح مزبور و بخش دیگر توسط جامعه بیت کوین و شرکت های مختلف تامین میشود از نظر بیشتر افراد، وضعیت فعلی، نشانه بهبود بیشتر نسبت به شرایط قبل است. شکی نیست که نگهداری و به روزرسانی کد هسته بیت کوین توسط یک نهاد دانشگاهی، نسبت به نگهداری و به روزرسانی آن توسط یک گروه تجاری شرکتی مزیت دارد. احتمال اینکه موسسات دانشگاهی، تحت تاثیر منابع خارجی قرار بگیرند و توسعه دهندگان را مجبور کنند تا بر اساس چیزی که شرکت های بزرگ درگیر در بیت کوین ترجیح میدهند، کد بنویسند، بسیار کمتر است.
با این حال، هنوز هم تعداد زیادی از افراد، نگرانی هایی دارند. تامین مالی توسعه هسته، هنوز متمرکز است. اگرچه این تمرکز ممکن است در جای بهتری اتفاق افتاده باشد، اما در هر صورت، باز هم با وضعیت متمرکز مواجه هستیم. هنوز هم، نگرانی هایی در مورد مدیران پروژه آتی MIT و نفوذ آن ها روی توسعه دهندگان MIT ،وجود دارد. افرادی که در حال حاضر، در شبکه بیت کوین مشارکت دارند، بی شک، به عنوان قبول کنندگان اولیه این ارز شناخته می شوند و انسان ها معمولا برای افراد پیش کسوت و قدیمی تر، احترام خاصی قائلند.
با این وجود، مکانیسم هایی که بیت کوین را کنترل می کنند را نمی توان به راحتی تغییر داد. حتی در میان توسعه دهندگان هسته نیز در مورد اینکه چه کاری باید انجام بشود و چه کسی باید مسئول انجام آن کار باشد، اجماعی وجود ندارد. در حال حاضر که مشغول نوشتن این کتاب هستم، بحث قابل توجهی در جامعه بیت کوین، در مورد نحوه تغییر مقیاس آن در آینده، در جریان است. البته این خطر وجود دارد که بحث مورد اشاره، باعث چندپارگی در بین توسعه دهندگان هسته بشود و بیت کوین را شاخه شاخه کند. در یک سمت قضیه، استخراج گرها وجود دارند که وظیفه آن ها پردازش بلوک های بزرگتر و ذخیره یک زنجیره بلوک بزرگ جهت استخراج است. در سمت دیگر قضیه، با پردازنده های پرداخت سروکار داریم که ادعا می کنند برای کنترل تقاضای روبه رشد تراکنش های بیت کوین، به بلوک های بزرگتری نیاز خواهند داشت.
نتیجه این بحث، به ما نشان خواهد داد که در حوزه سیاست گذاری بیت کوین، قدرت واقعی در اختیار چه کسانی قرار دارد.
دلیل شکل گیری چنین مباحث های، این است که تعداد تراکنش هایی که شبکه میتواند در آن واحد کنترل کند، محدود است. در حال حاضر، اندازه هر بلوک، بین 750 کیلوبایت تا یک مگابایت است. این اندازه از بلوک، تنها می تواند تعداد مشخصی از تراکنش ها را نگهداری کند. هدف ابتدایی ساتوشی ناکاموتو از این محدودیت، آن بود تا بازیگران خرابکاری که میخواهند شبکه را با یک گروه از تراکنش های بی معنی، اسپم کنند، نتوانند به راحتی این کار را انجام دهند. اندازه فوق الذکر، در ابتدا مشکلی ایجاد نمی کرد، زیرا بیت کوین به اندازه ای محبوبیت نداشت که به بلوک های بزرگتر یا سریع تری نیاز داشته باشد. اندازه یک مگابایت برای بازه های تقریبا 10 دقیقه ای، از حجم مورد نیاز شبکه جهت کار همزمان، بیشتر بود.
امروزه، محبوبیت بیت کوین، خیلی بیشتر شده است و با مشکل محدودیت اندازه بلوک مواجه هستیم.
اگرچه هنوز هم اکثر بلوک ها پر نیستند، اما بعضی از آن ها چنین وضعیتی دارند و طی افزایش ناگهانی تراکنش ها، برخی کاربران، از زمان های تراکنش بسیار طولانی گله مند هستند. اگر بیت کوین می خواهد تغییر مقیاسی تا سطح “ویزا” یا “مسترکارت” را تجربه کند، باید تراکنش هایی بسیار بیشتر از حال حاضر را کنترل کند. اگر تراکنش ها، موفقیت آمیز نباشند، این باعث وحشت کاربران خواهد شد و آن ها را وادار  خواهد کرد تا همان کوینها را مجددا، قبل از فرستاده شدنشان، خرج کنند. این کار، نه تنها به میزان تراکم سفارشات خواهد افزود، بلکه میتواند باعث بروز تعارض در فرایند استخراج و کاهش بیشتر سرعت انجام کارها نیز بشود.
بحث بالا، همچنان ادامه دارد. البته محتمل ترین موردی که شاهد آن خواهیم بود، نوعی مصالحه است.
با این وجود، تا این لحظه، اینکه چه کسی تعیین می کند که چه اتفاقی در بیت کوین بیفتد، کاملا حل نشده است و وضعیت فعلی، حتی خودی ها را نیز دچار سردرگمی میکند. وقتی داریم در مورد بیلیون ها دلار صحبت میکنیم، آنگاه جواب به سوال “چه کسی بیت کوین را کنترل میکند؟”، اهمیت بالایی پیدا خواهد کرد. طرفداران دوآتشه بیت کوین به راحتی می گویند که جامعه بیت کوین تصمیم میگیرد، اما واقع امر این است که جامعه بیت کوین در مورد تغییرات در حال وقوع در این شبکه، هیچ نقشی ندارد. میزان ورود آنها در بحث اندازه بلوک، چقدر بوده است؟
کاربران بیت کوین، از نظر تئوری، می توانند به انشعاب جدیدی روی بیاورند و هر کسی از نظر فنی میتواند کار خودش را انجام بدهد، اما این اتفاق، به این زودی ها رخ نخواهد داد. کد هسته بیت کوین، توسط گروهی از توسعه دهندگان نوشته میشود که به جامعه بیت کوین متعهد هستند، اما جامعه بیت کوین، به آن ها دستور نمیدهد. هیچ کسی، در مورد اینکه چه ویژگی هایی باید اضافه شوند یا مهمترین اصلاحات مربوط به اشکالات موجود، چه چیزهایی هستند، رای نمیدهد؛ بلکه جامعه بیت کوین، از طریق شرکتش
در داخل شبکه، رای میدهد؛ همین و بس. هنوز نحوه اصلاح زنجیره فعلی و افراد تصمیم گیرنده در مورد این تغییرات، مشخص نیستند. توسعه دهنده پیشرو، نهایتا تصمیم نهایی را اتخاذ میکند، اما میزان کنترل او در این رابطه چقدر است و او چقدر باید به نظر جامعه بیت کوین توجه کند؟ آندرسن ادعا میکند که توسعه دهنده پیشروی بیت کوین، باید همانند هر توسعه دهنده دیگری در هر پروژه منبع باز دیگر، عمل کند و مسئولیت بپذیرد. وان در الن، با این نظر موافق نیست. با این حال، شکی نیست که گستره تاثیر تصمیم گیری ما، بیشتر از تصمیمات دو فرد مورد اشاره خواهد بود.
حتی اگر بعد از خواندن این کتاب نیز به سمت بیت کوین نرفته باشید، باز هم آیندگان، شما را به عنوان یک قبول کننده اولیه تلقی میکنند. اگر ارز رمزنگاری شده بیت کوین، واقعا در آینده نیز مورد استفاده قرار بگیرد،
آنگاه شاهد رشد قابل توجهی خواهد بود. کسانی که در سال 2015 یا 2016 آن را قبول کردند (یعنی هشت سال بعد از انتشار مقاله ساتوشی ناکاموتو)، افراد ریسک پذیر جسوری هستند که می خواهند از فرصت موجود برای استفاده از یک فناوری نوظهور بهره بگیرند.
آمریکایی ها، هنوز هم برای حل مشکلات، از راهنمایی پدران بنیانگذار خودشان کمک میگیرند.
به طریق مشابه، جامعه بیت کوین نیز به نظرات ساتوشی ناکاموتو احترام میگذارد و دیدن نقل قول های وی در مورد بیت کوین و ادعای نسخه های جایگزین جدید بیت کوین در مورد ادامه کار ناکاموتو، امر غیرعادیای نیست.
در آینده، غیر از ناکاموتو، افراد دیگری هم مطرح خواهند بود و افکار توسعه دهندگان هسته و سایر اعضای پرنفوذ جامعه امروزی بیت کوین، به عنوان یک حقیقت محض، نقل قول خواهد شد. این امر خوبی نیست، زیرا آن ها نیز مانند هر فرد دیگری اشتباه میکنند، اما ظاهرا نمی توان از آن فرار کرد. بهترین کاری که ما میتوانیم انجام دهیم، این است که سیستم و الگوی خوبی را برای فعالان آتی بیت کوین ارائه کنیم تا آن را دنبال کنند، اما تقریبا هیچ کسی در مورد این الگو اتفاق نظر ندارد.
اگر از نظر ما، تامین مالی قبلی و متمرکز توسعه هسته، بدون اشکال باشد، آنگاه کاربران آتی بیت کوین، به آن توجه خواهند کرد و خواهند گفت که مشکلی وجود ندارد. طی 20 یا 30 سال بعد، ممکن است فردی تلاش کند تا از طریق تهدید به بیرون کشیدن سرمایه، بر توسعه کد بیت کوین تاثیر بگذارد. در آن صورت، باید دست به دامن چه چیزی بشویم؟ مردم خواهند گفت که تامین مالی توسعه هسته، همیشه متمرکز بوده است. قوانین را میتوان بدون اینکه کسی متوجه باشد، با گذشت زمان، به آرامی تغییر داد، اما این کار تنها در صورتی قابل انجام است که یک نفر در این جهت حرکت کند. افرادی که چنین کاری انجام میدهند، معمولا انگیزه های مخفی دارند.
اینکه سیستم یا الگویی را که اکنون مشخص کرده ایم، در آینده نیز استفاده شود، کار چندان غیرمنطقی به نظر نمیرسد. همچنین اینکه در آینده، افرادی سعی کنند تا این سیستم را به نفع خودشان تغییر بدهندنیز طبیعی است. ممکن است ساختار فعلی، ایده آل باشد، اما پیش از این، بحث عمومی شدیدی در مورد برقرار شدن چنین ساختاری در جریان بوده است. انتخاب جانسنز و هارپر نشان داد که جامعه بیت کوین، حتی کسانی که به اعضای بنیاد بیت کوین حقوق میدادند (و کسانی که تنها افراد واجد شرایط رای دادن بودند)، نمی خواستند آن ها کنترل مالی توسعه هسته را در دست داشته باشند.
جامعه بیت کوین، در مورد طرح ارز دیجیتال MIT که تامین مالی توسعه هسته را بر عهده گرفته است، چه نظری دارد؟ من نمی دانم و فکر نمی کنم کسی نیز این سوال را مطرح کرده باشد.

منبع: برگرفته از کتاب راهنمای بیت کوین نوشته یان دی مارتینو