انواع نوسانگرها (اوسیلاتورها) | تعریف نوسانگرهای مرکزی

انواع نوسانگرها (اوسیلاتورها)

نوسانگر یک اندیکاتور است که در بالا و پایین خط مرکزی و یا در محدوده ترازهای تنظیم شده خود در طی یک زمان مشخص نوسان می کند. نوسانگرها می توانند در سطوح نهایی ( اشباع خرید یا فروش برای مدت های مدیدی باقی بمانند اما نمی توانند به مدت طولانی دارای روند باشند. در مقابل، یک اوراق بهادار یا یک اندیکاتور تجمعی همانند حجم متوازن (OBV) می تواند با کاهش و افزایش پیوسته ارزشش در یک دوره زمانی دارای روند باشد.
همان گونه که نمودار مقایسه اندیکاتور صفحه بعد را مشاهده می کنید، حرکات نوسانگر و همچنین حرکات پایدار (روندها)، محدودتر می باشند که ربطی به مدت زمان ندارد. MACD در طی یک دوره ۲ ساله در بالا و پایین صفر نوسان کرده و ۱۸ بار خط صفر را لمس کرده است. همچنین بایستی توجه داشت که هر بار که MACD از تراز ۸۰+ عبور می کند، اندیکاتور به عقب باز می گردد. اگرچه MACD در دامنه خود محدوده های بالاتر و پایین تر ندارد، به نظر می رسد که حرکتش محدود باشد. از طرف دیگر، OBV از مارس
۲۰۰۳ یک روند صعودی را آغاز کرده و این روند به طور یکنواخت تا سال آینده نیز ادامه داشته است. حرکاتش محدود نبوده و روندهای بلند مدت نیز می توانند گسترش یابند.

انواع نوسانگرها

انواع مختلفی از نوسانگرها وجود دارد که برخی از آنها نیز به بیش از یک گروه تعلق دارند. نوسانگرها به دو دسته تقسیم می شوند: نوسانگرهای مرکزی که در بالا و پایین یک نقطه و یا خط مرکزی نوسان می کنند و نوسانگرهای نواری که بین محدوده اشباع خرید و فروش نوسان می کنند. معمولا نوسانگرهای مرکزی برای تجزیه و تحلیل جهت مومنتوم قیمت و نوسانگرهای نواری برای تشخیص سطوح اشباع خرید و فروش مناسب می باشند.

١) نوسانگرهای مرکزی

این دسته از نوسانگرها در بالا و پایین یک خط یا نقطه مرکزی نوسان می کنند. آنها برای تشخیص قدرت یا ضعف و یا جهت جنبش موجود در پشت یک حرکت مناسب می باشند. در بهترین حالت، جنبش مثبت (صعودی است و این زمانی است که بالای خط مرکزی اش معامله می شود و منفی (نزولی) است وقتی که در زیر خط مرکزی معامله می شود.
MACD نمونه ای از نوسانگرهای مرکزی است که در بالا و پایین صفر نوسان می کند. MACD تفاوت بین 1 EMA روزه و 26 EMA روزه یک سهام است. اگر در خط میانگین متحرک از هم دورتر شوند، عدد خوانده شده بیشتر می شود. اگرچه هیچ دامنه محدودی برای MACD وجود ندارد، اما به نظر نمی رسد که تفاوت های بسیار زیاد بین دو میانگین متحرک خیلی طول بکشد.

MACD

MACD یک نوسانگر منحصر به فرد است از آن جهت که دارای بخش های پیرو و همچنین بخش های پیشرو است. میانگین های متحرک، اندیکاتورهای پیرو هستند و در گروه تعقیب کننده روند و با پیرو قرار دارند. با این وجود، MACD با تفاوت گذاشتن بین میانگین های متحرک، جنبش و یا بخش های پیشرو را با هم ترکیب می کند. تفاوت بین میانگین های متحرک، نرخ تغییر را نشان می دهد. با اندازه گیری نرخ تغییر، MACD به صورت یک اندیکاتور پیشرو در می آید اما همچنان مقداری تأخیر وجود دارد. با ترکیب میانگین های متحرک و نرخ تغییر، MACD به عنوان نوسانگری منحصر به فرد در بین تمام نوسانگرها مطرح می شود.

ROC

نرخ تغيير (ROC) یک نوسانگر مرکزی است که بالا و پایین نقطه صفر نوسان می کند. همان گونه که از نامش پیداست، ROC درصد تغییر قیمت را در یک دوره زمانی (بازه زمانی اندازه می گیرد. برای مثال ROC ۲۰ روزه درصد تغییر قیمت را در طول ۲۰ روز قبل اندازه گیری می نماید. هر چه تفاوت بین قیمت رایج و قیمت ۲۰ روز پیش بیشتر باشد ارزش نوسانگر ROC بیشتر می شود. زمانی که اندیکاتور بالای صفر است، درصد تغییر قیمت مثبت بوده (صعودی) و زمانی که زیر صفر است این درصد منفی (نزولی) می باشد.

د نمودار نرخ تغییر

ROC همانند MACD، محدود به حدود بالایی و پایینی نیست. این مطلب در اکثر نوسانگرهای مرکزی مشترک می باشد بنابر این تشخیص شرایط اشباع خرید یا فروش در آنها با مشکل مواجه خواهد بود. نمودار ROC نشان می دهد که نواحی بالای ٪۲۰+ و پایین ٪۲۰- در منتهای اليه قرار دارد و به نظر نمی رسد که برای یک مدت طولانی نیز ادامه داشته باشد. به هر حال تنها روش اندازه گیری افراطی بودن ٪۲۰+ و ٪۲۰- از مشاهدات قبلی به دست می آید. همچنین این دو حد برای یک اوراق بهادار خاص بوده و ممکن است برای سایرین یکسان نباشد. نوسانگرهای نواری برای اندازه گیری سطوح اشباع خرید و فروش ابزارهای بهتری می باشند.

منبع: کتاب مرجع کامل تحلیل تکنیکال در بازارهای سرمایه نوشته دکتر علی محمدی