سایفرپانک چه کسانی هستند و چگونه بیت کوین را پایه ریزی کردند؟

سایفرپانک ها (Cypherpunk) / تلاش های اولیه / ساتوشی ناکاموتو وارد می‌شود

در مقاله های گذشته به فناوری بلاک‌ چین و تاریخچه پیدایش آن پرداختیم. تمرکز اصلی این مقاله ها بر روی توسعه رمزنگاری PGP توسط زیمرمن؛ سایفرپانک ها (Cypherpunk) و پیدایش نرم افزارهای متن باز و شبکه های همتا به همتا است که امروزه متوقف کردن آنها غیرممکن است.

«سایفرپانک» یک فعال اجتماعی است که با استفاده گسترده از رمزنگاری و و دفاع از حریم خصوصی ، از تغییرات اجتماعی و سیاسی حمایت می‌کند. این جنبش که در ابتدا توسط لیست‌های ایمیلی در گروه‌های غیر رسمی و با هدف دستیابی به امنیت و حریم خصوصی از طریق استفاده پیشگیرانه از رمزنگاری آغاز شد در اواخر ۱۹۸۰ به یک جنبش فعال تبدیل شد.

• نحوه کنار هم قرارگرفتن تمام این موارد برای ایجاد چیزی که امروزه آن را بیت کوین می‌شناسیم چگونه است؟

در اواخر سال ۱۹۹۲ سه نفر به اسامی اریک هیوز ریاضیدان دانشگاه کالیفرنیا، تیم می تاجر بازنشسته ای که برای اینتل کار می‌کرد و جان گیلمور دانشمند حوزه رایانه که کارمند شرکت سان مایکرو سیستمز بود، بیست نفر از دوستان نزدیک خود را به جلسه ای غیر رسمی دعوت کردند تا در خصوص مهم ترین مشکلات برنامه نویسی و رمزنگاری صحبت کنند.

سایفرپانک ها (Cypherpunk)

جلسه اولیه به جلسه های ماهانه تبدیل شد که در شرکت گیلمور به نام سایگنس سولوشنز (Cygnus Solutions) برگزار میشد. در یکی از جلسه ها، جود میلهون (Jude Milhon) هکر و نویسنده ای که با اسم مستعار سنت جود شناخته میشد اسم گروه را سایفرپانک ها گذاشت. اسم این گروه از سایفر که یکی از روش های کدگذاری و کدگشایی است و سایبرپانک که یک ژانر علمی تخیلی است گرفته شده است. بدین ترتیب کل جنبش متحول شد.

«سایفرپانک» یک فعال اجتماعی است که با استفاده گسترده از رمزنگاری و و دفاع از حریم خصوصی ، از تغییرات اجتماعی و سیاسی حمایت می‌کند.

با رشد گروه، تصمیم بر آن شد که فهرست پستی ای ایجاد شود تا به سایر سایفرپانک ها در سراسر کشور دسترسی پیدا کنند. محبوبیت این فهرست پستی به سرعت افزایش یافت و شامل صدها شرکت کننده شد که به تبادل ایده ها می‌پرداختند، در خصوص توسعه های مورد نظر صحبت می‌کردند و به طور روزانه به ارائه‌ و آزمایش سایفرها می‌پرداختند. این تبادل ها از طریق استفاده از روش کدگذاری منحصر به فردی انجام می‌شد تا از حفظ حریم خصوصی اطمینان حاصل شود. در نتیجه، ایده ها آزادانه به اشتراک گذاشته میشدند.

این حریم خصوصی منجر به ایجاد بحث های آزادی در خصوص موضوعات مختلف از ایده های فنی نظیر ریاضیات، رمزنگاری و علوم رایانه تا موضوعات سیاسی و فلسفی شد. اگرچه هرگز در خصوص یک موضوع مشخص، توافقی حاصل نمیشد اما انجمنی آزاد وجود داشت که حریم و آزادی شخصی نسبت به همه موضوعات دیگر در اولویت قرار داشت.

ایده این جنبش را می‌توان در مانیفست سایفرپانک مشاهده کرد که توسط اریک هیوز در سال ۱۹۹۳ نوشته شد. اصل کلیدی که در این مانیفست به آن تاکید شد، اهمیت حفظ حریم خصوصی بود. از این اصل و اصول دیگری که در مانیفست وجود داشت برای ایجاد ایده هایی استفاده شد که بسیاری از ارزهای دیجیتال امروز بر روی آن بنا نهاده شده اند.

درباره حریم خصوصی در مانیفست سایفرپانک آمده است که:

این موضوع به مثال های کاملا عملی تبدیل شد که مستقیما با تراکنش های روزانه در ارتباط است. در این خصوص نیز گفته شده است:

بر اساس این اصول، تلاش های زیادی برای توسعه ارز دیجیتال انجام شد.

تلاش های اولیه

اولین تلاش در خصوص چنین سیستم تراکنش ناشناس توسط دکتر آدام بک در سال ۱۹۹۷ انجام و به ایجاد هش کش (Hashcash) منجر شد. این سیستم، مکانیزم ضد اسپم بود که زمان و توان محاسباتی را به ارسال ایمیل اضافه می‌کرد، از اینرو ارسال اسپم از نظر اقتصادی به صرفه نبود. فرستنده باید ثابت می‌کرد که توان محاسباتی برای ایجاد نشان بر روی هدر ایمیل هزینه کرده است، موضوعی مشابه با گواه اثبات کار که در بیت کوین شاهد آن هستیم.

در سال های بعد، وی دای پروپوزالی برای بی مانی (B-Money) منتشر کرد. پروپوزال او شامل دو روش برای حفظ اطلاعات تراکنش ها بود که عبارتند از: ۱- تمام شرکت کنندگان در شبکه، دیتابیس جداگانه ای نزد خود حفظ می‌کنند که این دیتابیس بیانگر میزان پول متعلق به کاربران می‌باشد. ۲- تمام سوابق توسط گروهی از کاربران خاص نگهداری می‌شود. در مورد دوم، گروه کاربرانی که سوابق را در اختیار دارند تشویق به درستکاری و عدم تقلب می‌شوند زیرا پول خود را در حساب های مشخص سپرده گذاری کرده اند و در صورتی که این گروه، کار خود را به درستی انجام ندهند، سرمایه خود را از دست خواهند داد. به این روش، گواه اثبات سهام می‌گویند و اگر این گروه کاربران که به آنها نودهای اصلی می‌گویند اقدام به هرگونه پردازش تراکنش کلاهبردارانه ای کنند، تمام سرمایه خود را از دست می‌دهند.

بسیاری از ارزهای دیجیتال از این روش استفاده می‌کنند و یا انتقال به این روش تایید تراکنش را در نظر دارند زیرا کارایی آن بیش از سایر روش ها است.

در سال ۲۰۰۴، هال فینی با الگوبرداری از اصول هش کش و پروپوزال نیک زابو برای بیت گلد، گواه اثبات کار قابل استفاده مجدد را ایجاد کرد.

همانطور که می‌توان مشاهده کرد، افراد مختلفی در سراسر جهان از دهه ۱۹۹۰ به طور خستگی ناپذیر بر روی فناوری بلاک چین و ارزهای دیجیتال کار کرده اند و تلاش های زیادی برای حل مشکلات پیچیده پیرامون ارز دیجیتال انجام شده است.

ساتوشی ناکاموتو وارد می‌شود

در اکتبر ۲۰۰۸، ساتوشی ناکاموتو که فرد یا گروهی ناشناس است، مقاله ای به فهرست سایفرپانک با عنوان “بیت کوین: سیستم پول الکترونیکی همتا به همتا” ارسال کرد.

ساتوشی ناکاموتو که فرد یا گروهی ناشناس است، مقاله ای به فهرست سایفرپانک با عنوان “بیت کوین: سیستم پول الکترونیکی همتا به همتا” ارسال کرد.

این مقاله ارجاع های مستقیمی به بی مانی و هش کش داشت و به مشکلات بسیار زیادی نظیر دوبار خرج کردن پرداخت که توسعه دهندگان قبلی با آن مواجه بودند. این مقاله انتقادهای بسیاری را در پی داشت اما ناکاموتو به کار خود ادامه داد و در تاریخ ۳ ژانویه ۲۰۰۹ موفق به استخراج بلاک جنسیس بیت کوین شد.

از زمان پیدایش بیت کوین، توسعه این ارز دیجیتال با انتقادهای شدید افراد زیادی مواجه بوده است اما هم چنان به کار خود ادامه می‌دهد.

منبع: میهن بلاکچین